جوانان را ببینیم ، و بخواهیم

 بینیم و بخواهیم

 شکی نیست حضور جوانان در عرصه های مختلف می تواند کمک قابل توجهی به پیشبرد برنامه های مختلف داشته باشد.ازسوی دیگر برنامه ریزی متولیان جامعه برای تأمین نیازهای اساسی جوانان در زمینه اشتغال، مسکن و ازدواج به عنوان اضلاع اصلی خواسته های یک جوان در قالب یک کار فرابخشی و راهبردی می تواند فرصت های مورد نیاز برای شکوفایی استعدادهای جوانان را فراهم کند.جوانان به لحاظ ویژگی های دوران جوانی هم تربیت پذیرند و هم نوگرا و آرمان خواه و تنوع طلب.حتی ازمنظر دینی، آیینی در جذب جوانان موفق تر است که دارای برنامه هایی متنوع باشد که خواسته های آنان را تامین کند .

این درحالی است که متأسفانه درسال‌های اخیر نبودسرگرمی‌های نشاط‌‌ آور، شادو هیجان‌انگیز درجامعه ،جوانان و نوجوانان دچار مشکلات زیادی شده و با فاصله گرفتن جوانان از خانواده ومشارکتهای اجتماعی در معرض انواع آسیب‌های اجتماعی قرار گرفته‌اند. 

ازسویی دیگررئیس مرکز آمار ایران اعلام کرده که نرخ بیکاری جوانان به ۲۶ درصد رسیده است. به‌گفته این مقام این‌رقم دو برابر نرخ کل بیکاری در ایران است و نشان‌ می‌دهد که کشور در زمینه کار جوانان به اوج بحران رسیده است. رئیس مرکز آمار ایران اعلام کرده است که بر مبنای محاسبات انجام شده در مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری جوانان ایرانی با میانگین سنی ۱۵ تا ۲۴ سال هم اکنون نزدیک به ۲۶ درصد است که رقم بسیار بالایی است.

وی می گوید: بر اساس قواعد آماری اگر نرخ بیکاری جوانان دو برابر نرخ بیکاری کل که ۱۲.۲ است باشد، به معنای آن است که ازنظر بیکاری درموقعیت بحرانی قرارگرفته ایم.این مشکلات ونارساییها و دههاموارد دیگردرحوزه جوانان درحالی اتقاق می افتدکه چندسال پیش تنهاسازمان حداقل به ظاهرپیگیرجوانان بنام سازمان ملی جوانان منحل شد تا در قامتی جدید و البته سیاسی تر پا به عرصه ظهور بگذارد. خیالی که باطل بود. تشکیل وزارتی تحت عنوان ورزش و جوانان که مقام عالی آن تنها با داشتن یک معاون در حوزه جوانان از میان شش معاون دیگرش، نتوانست توقعات را پاسخگو باشد. جالب است که این معاونت نیز در طول یکسال تنها و تنها یک برون داد دارد و آن جشنواره حضرت علی اکبر (ع) است که در اواخر بهار هر سال برگزار می شود. همچنین باید اذعان داشت که قرار گرفتن امور جوانان در بدنه دولت از نگاه بسیاری کارشناسان اقدامی نامطلوب است.کارشناسان حوزه جوانان معتقدند که مطالبات جوانان نباید با نگاهی سیاسی پیگیری شود و تشکیل وزارتی تحت این عنوان، می تواند چنین شایبه یی را ایجاد کند.

مسئله جوانان در جامعه ما چه آن زمان که سازمان ملی جوانان بود و چه حال که وزارت ورزش و جوانان است، بیشتر یک مسئله تربیتی است و محدود می‌شود به یکسری تحقیقات و جشنواره‌هایی که دستاوردهای آن بایگانی می‌شود و هیچ کاربردی ندارد.فارغ ازهمه مسائل اینکه کمترین نیازجوانان درامرازدواج که وام حداقلی است درحدود یکسال است که پرداخت نمی شودنیازبه پیگیری،حل وبررسی ندارد؟!

تردیدی دراین نیست که درحال حاضروزارت ورزش و جوانان کاملا تحت‌الشعاع ورزش قرار گرفته‌است وتوجه در ورزش رشته‌های مختلف و باشگاه‌های خارجی و داخلی از جنبه‌های متعدد مورد توجه است و جوانان چگونه می‌ تواننددههامشکل وموارد خودشان را در میان این مسائل نشان دهند.

بااین شرایط کسی نمی تواندمنکراین امرشودکه ورزش مسئله ستادی و اجرایی این وزارتخانه نیست وواضح است دراین آشفته حال مسئله جوانان فقط درحدشناسایی مشکلات اصلی خواهدبودوبس.

سیاست ها و برنامه های دولت نقش کلیدی و اساسی در مدیریت و مهندسی این حوزه دارد. سرمایه گذاری و سیاستگذاری برای اشتغال جوانان و بهره برداری از این پتانسیل بالقوه، می تواندکشوررادرمشکلات مختلف تضمین کند.در غیر این صورت نه تنها فرصت طلایی استفاده ازاین نیروها از بین می رود، بلکه منجر به تهدیدها و چالش هایی خواهد شد و سود بالقوه جمعیتی به بار جمعیتی تبدیل می شود.

بدون شک جوانان امروز کشور از آنچنان ظرفیت و استعدادی برخوردار هستند که همانند پدرانشان که در دوران پیروزی انقلاب، دفاع مقدس و سایر عرصه‌های پیشروی نظام اسلامی درخشیدند و حماسه‌ها آفریدند، بتوانند در شرایط فعلی نیز، بدون چشم دوختن به بیرون، نظام اسلامی را از شرایطی که رهبر معظم انقلاب از آن به «پیچ تاریخی و حساس‌ترین مرحله تاریخ» تعبیر کردند، با موفقیت و سلامت عبور دهند.

به شرطی که جوانان راببینیم وبخواهیم.

نویسنده : *عارف اسماعیل زاده گیوی*مسئول سابق سازمان ملی جوانان شهرستان کوثر